ZAMEK W KONARACH

Zamek w Konarach wzniesiony został prawdopodobnie w drugiej połowie XIV wieku na miejscu wcześniej już obwałowanym. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1355 roku, kiedy Konary stanowiły własność Słupeckich. Dokument nie wymienia jednak zamku. W drugiej połowie XIV wieku wieś należała do Sięgniewa, a potem do jego syna Grota. O zamku dowiadujemy się ze źródeł od roku 1403, po tym jak Grot zajął się działalnością rozbójniczą. Jan Długosz pisze w kronice o zabójstwie kasztelana Jana Ossolińskiego, Władysław Jagiełło miał z tego powodu wysłać wyprawę przeciwko Grotowi. Zamek został zburzony a właściciel skazany na wygnanie. Możliwe, że zamek odbudowano, a opuszczony został na przełomie XVII i XVIII wieku.

Zamek ulokowany był na wzniesieniu nad doliną Koprzywianki. Od strony południowo-zachodniej, gdzie cypel łagodniejszym zboczem łączy się z terenem przekopano fosę. Obecnie całość tworzą zarośnięte trudne do rozróżnienia resztki murów i wałów, z dalsza widoczny jest zaledwie łuk sklepienia piwnic zachowany od strony fosy. Nie prowadzono tu jak dotychczas badań wykopaliskowych, a amatorskie międzywojenne próby zakończyły się jedynie odkryciem wspomnianego sklepienia piwnic.

Opis historii zaczerpnięty ze strony Zamki Polskie

GALERIA

Konary - pozostałości piwnic zamkowych (godfryd 2010)

Konary - pozostałości piwnic zamkowych (godfryd 2010)

Konary - pozostałości murów przyziemia (godfryd 2010)

Konary - wzgórze zamkowe (godfryd 2010)

WKLIKI